2010-10-05
Choroba zwyrodnieniowa jest najczęstszą przewlekłą chorobą stawów i przyczyną postępującej niepełnosprawności chorych. Ujawnia się najczęściej między 40. a 60. rokiem życia, a więc dotyczy osób aktywnych życiowo i zawodowo.

Jeszcze do niedawna choroba ta była uważana za objaw starzenia się i objaw „prostego” zużycia chrząstki stawowej, od kilku lat wiemy, że jej przyczyny są złożone: w powstawaniu  i w rozwoju zmian stawowych uczestniczą różnorodne czynniki – biologiczne, biomechaniczne, metaboliczne, zapalne, immunologiczne, a ich względny udział w rozwoju choroby u poszczególnych chorych może być znacząco różny. 

Choroba została opisana dopiero na początku XX wieku. Pierwszy jej opis podał w 1907 roku Archibald Garrod. Szacuje się, że w Polsce na chorobę zwyrodnieniową stawów cierpi około 2 miliony osób, choć niektóre dane mówią o 20% społeczeństwa, jest też najczęstszą przyczyną orzekania o inwalidztwie. Uważa się, że choroba dotyczy 25-30% osób w wieku 45-64 lat, 60% starszych niż 65 lat i więcej niż 80% osób w wieku powyżej 75 lat. Początek choroby jest dyskretny, pierwszymi objawami mogą być osłabienie kończyn i uczucie zmęczenia. Czasami dolegliwości występują dopiero przy znacznym zaawansowaniu choroby. Ból, będący często najwcześniejszym objawem, zwykle nasila się podczas ćwiczeń i wysiłku. W miarę postępu zmniejsza się ruchomość stawów, pojawiają się przykurcze zgięciowe. Stawy stają się bolesne przy dotyku, a w czasie ruchu zauważalne jest trzeszczenie lub „tarcie”. W miarę upływu czasu choroba zazwyczaj postępuje, pojawiają się bóle również w spoczynku (bóle nocne), sprawność chorego ulega coraz to większemu upośledzeniu. Ma miejsce uszkodzenie chrząstki oraz przewlekły stan zapalny błony maziowej. Rozpoznanie choroby zwyrodnieniowej stawów opiera się głównie na stwierdzeniu opisanych wyżej objawów lub stwierdzeniu charakterystycznych zmian radiologicznych u pacjentów bezobjawowych. 

Zapobieganie chorobie zwyrodnieniowej stawów jest trudne, wielotorowe i wymaga dużego zaangażowania pacjenta. Bardzo istotne jest utrzymanie prawidłowej masy ciała, a także wykonywanie regularnych ćwiczeń fizycznych, unikanie zajęć nadmiernie obciążających stawy, szczególnie po 40 roku życia. 

Z uwagi na to, iż choroba zwyrodnieniowa stawów jest schorzeniem przewlekłym, a pacjent z reguły jest osobą w podeszłym wieku, stosowane leki powinny nie tylko łagodzić dolegliwości, ale także nieść ze sobą jak najmniejsze ryzyko dla chorego (działania uboczne, interakcje z innymi lekami).

W chorobie zwyrodnieniowej można sięgnąć po złożony lek homeopatyczny (antyhomotoksyczny) Zeel T. Lek ten umożliwia spowolnienie postępu choroby i zmniejszenie natężenia odczuwanych dolegliwości. Zeel T zawiera naturalne składniki, które działają przeciwbólowo i przeciwzapalnie, pozwalają usprawnić poruszanie, a także hamują postęp procesu zwyrodnieniowego stawów. Lek pomaga zredukować ból występujący na początku i w trakcie ruchu, przy obciążeniu, zmęczeniu oraz uczucie napięcia i sztywności w stawie. Bardzo dobra tolerancja leku występuje u 90% pacjentów.

Opakowanie zawierające 50 tabletek kosztuje około 28 złotych. 

Nadesłał: katarzyna.mitrowska